آشنایی با انواع تلویزیون LED

انواع تلویزیون LED

تولید تلویزیون در حال حاضر پیچیده شده و پارامترهای بسیاری را شامل می‌شود. در گذشته‌ها تلویزیون‌ها برندهای محدودی داشتند که بیشتر از چند مدل انگشت شمار را در بر نمی‌‎گرفتند و قابلیت‌های خاصی در آن‌ها مشاهده نمی‌شد. ولی در حال حاضر تلویزیون‌هایی که در بازار عرضه می‌شوند، بیش از صدها مدل است که کاربردهای بسیار گوناگونی دارند.

در ابتدا تلویزیون‌های LCD با لامپ‌های فلورسنت وارد بازار شدند و اکنون چند سالی است که انواع تلویزیون LED توانسته است جای بسیار خوبی در بازار خرید و فروش تلویزیون دست و پا کند. البته این محصولات بسیاری از نیازهای الکترونیکی کاربران را نیز برطرف کرده‌اند. البته این نامی است که شرکت‌های سامسونگ، توشیبا، فیلیپس و ال جی از آن استفاده کرده‌اند.

انواع تلویزیون‌های LED با این که از این قابلیت پیروی می‌کنند ولی در حقیقت همگی آن‌ها ال ای دی نیستند. نمایشگرهای ال ای دی واقعی آن دسته از نمایشگرها هستند که در استادیوم‌های بزرگ و اهداف تجاری به کار گرفته می‌شوند. تصاویر در تلویزیون‌های ال ای دی بسیار روشن‌تر و با کنتراست بیشتری است که نقاط سیاه در آن‌ها عمیق‌تر است.

آیا می‌دانید مهمترین دلایل خرابی پنل تلویزیون چیست؟

در انواع تلویزیون LED سیستم نوردهی نیز ضخامت EDGE کمتری دارد، به طوری که بیش‌تر از 25 میلی‌متر نیستند. در انواع تلویزیون LED مصرف برق بسیار کمتر است، به نحوی که تلویزیون‌های ال ای دی در مقایسه با تلویزیون‌های ال سی دی نزدیک به 40 درصد کمتر برق مصرف می کنند.

طیف رنگ در آن‌ها وسیع‌تر است به خصوص زمانی که تکنولوژی نوردهی RGB نیز در آن‌ها به کار گرفته شده باشد. از دیگر مزایای انواع تلویزیون LED می‌توان به فرکانس تغییر تصویر بسیار بالا اشاره کرد و همچنین میزان بسیار کمتر آلودگی محیط زیستی که نسبت به سایر مدل‌های تلویزیون که در آن‌ها رعایت شده است.

انواع تلویزیون LED چگونه کار می‌کند؟

برای آن که انواع تلویزیون LED را بهتر بشناسیم می‌توان به وجه تمایز تلویزیون‌های ال سی دی و ال ای دی بپردازیم. همان طور که می‌دانید تلویزیون‌های ال سی دی از طریق لامپ‌های فلورسنت نوردهی تصویر را انجام می‌دهند. درحالی که انواع تلویزیون LED از دیودهای نورانی استفاده می‌کنند.

در این تکنولوژی دیودهای پیشرفته و بسیار کوچکی در پشت پنل اصلی ال سی دی قرار می‌گیرد. در سال‌های اخیر کمپانی‌های تولید کننده تلویزیون‌های ال ای دی برای افزایش عمر نمایشگر خود و همچنین صرفه جویی انرژی از نمایشگرهای پلاسما استفاده می‌کنند که در آن‌ها از جیوه نیز استفاده شده است. عناصر دیگری مانند گالیوم و آرسنیک نیز در ساخت این دسته از تلویزیون‌ها به کار گرفته شده است.

انواع تلویزیون LED از نظر پنل

تولیدکنندگان ال سی دی و ال ای دی از دو پنل مختلف برای ساخت تلویزیون‌های خود استفاده می‌کنند. پنل‌های IPS و پنل‌های VA از پنل‌های به‌کارگرفته شده در انواع تلویزیون LED هستند. به‌عنوان نمونه می‌توان به پنل‌های IPS به‌کارگرفته شده در تلویزیون‌های ال جی و سامسونگ اشاره کرد. که تمامی این پنل‌ها روی انواع تلویزیون LED در برندهای مختلف به‌کاربرده می شود.

انواع تلویزیون LED

لامپ‌های به‌کارگرفته شده در انواع تلویزیون LED

انواع تلویزیون LED در واقع همان تلویزیون‌های ال سی دی هستند که برای روشن کردن صفحات خود از کریستال مایع استفاده می کنند. این مایع کریستالی از یک منبع نوری که در پشت پنل تلویزیون قرار گرفته است تصویر را پردازش می‌کند. در واقع عبارت تلویزیون ال ای دی به معنای یک تلویزیون ال سی دی با نور پس زمینه ال ای دی است.

در تکنولوژی ال ای دی لامپ‌های ال ای دی جایگزین لامپ‌های فلورسنت شده‌اند. عبارت ال ای دی نیز از light-emitting diode گرفته شده است. در انواع تلویزیون ال ای دی لامپ‌های بسیاری تعبیه شده که عمر این لامپ‌ها بین 3000 تا 6000 ساعت است.

 ویژگی های یک تلویزیون خوب

در میان این همه نام و تکنولوژی جدید، معیارهای ما برای خرید یک تلویزیون چه چیزهایی می‌توانند باشند، و در واقع ویژگی‌های یک تلویزیون خوب چیست؟
بیشتر بخوانید

انواع تلویزیون ال ای دی از لحاظ روشنایی

یکی از قابلیت‌های انواع تلویزیون LED قابلیت تاریک و یا روشن کردن موضعی صفحه نمایش است. این قابلیت کنتراست واقعی تصویر را افزایش می‌دهد و کیفیت بالاتری را برای بیننده ایجاد می‌کند. یکی از مهم‌ترین مشکلات در روشنایی تلویزیون‌های ال ای دی مشکل Local Dimming یا همان تاریکی موضوعی است.

این مشکل که Blooming نیز نامیده می‌شود سبب می‌شود که نور نقاط روشن روی نقاط تاریک تاثیر گذار باشد. در حقیقت به این معنا است که نور تنها به نقاط تاریک تابیده شود و تنها بر این نقاط تاثیر بگذارد. میزان و شدت این مشکل روی انواع تلویزیون LED متفاوت است  EDGE LEDها قادرند نور را به سطوح دیگر بتابانندکه این خاصیت در انواع تلویزیون الی ای دی LIGHT GUIDE نامیده می‌شود که البته در تمامی مدل‌ها وجود ندارد.

یکی دیگر از پارامترهایی که در انواع تلویزیون LED مورد توجه قرار می‌گیرد خاصیت باریک بودن آن‌ها است. Dge-LED یا Edge-lit تلویزیون‌های ال ای دی هستند که وزن بسیار کمی داشته و  برای نصب روی دیوار گزینه مناسبی هستند.

انواع تلویزیون LED

تلویزیون‌های OLED چیست؟

از دیگر گزینه‌های تلویزیون‌های LED آن‌هایی است که در طی چند سال اخیر وارد بازار شده‌اند شده‌اند و از فن‌آوری بهتر و دقیق‌تری بهره‌مند می‌شوند. تلویزیون‌های OLED نیز رده جدید تلویزیون‌های LED است.

OLED به معنای دیود نور آلی است. در حقیقت OLED ها از ترکیبات آلی تشکیل شده‌اند که در تماس با الکتریسته نور را تولید و پخش می‌کنند. تفاوت زیادی بین تلویزیون‌های OLED و مدل‌های LED وجود ندارد. این فن‌آوری باعث شده است که نسل جدید تلویزیون‌های LED یا همان OLED ها بسیار نازک و انعطاف‌پذیر و البته بسیار کوچک باشند.

از مهم‌ترین برتری تلویزیون‌های OLED نسبت به LED ها این است که هر پیکسل را به صورت نور مستقیم پخش می‌کند. سرعت پردازش در OLED بسیار بالاتر از LED‌ ها است. در حال حاضر تنها شرکت سونی و ال جی با تفاهم نامه‌ای که با یکدیگر امضا کرده‌اند توانسته‌اند پانل‌های OLED شرکت ال جی را به کار گیرند. البته شرکت ال جی تنها شرکتی است که توانسته است تلویزیون‌های OLED را تولید کند.

 


انواع تلویزیون

تلویزیون نقش مهمی در زندگی روزمره ما دارد. اما آیا می‌دانید تلویزیون‌های قدیم از نظر فناوری چه تفاوتی با فناوری‌های کنونی دارند؟ چگونه فناوری نمایشگر تلویزیون ما آینده نزدیک را متحول خواهد کرد؟ 

در اینجا می‌خواهیم پیشرفت‌های فناوری نمایشگر را در 50 سال اخیر بررسی کنیم؛ یعنی از تلویزیون‌های CRT به OLED. 

بابابزرگ نمایشگر تلویزیون: فناوری CRT !

 

 

فناوری CRT یا Cathode-ray Tube شامل تفنگ‌های الکترونی است که اشعه و ماسکی تولید می‌کند که در کنار هم تصاویر را روی صفحه ایجاد می‌کنند. این پیشرفت تاریخی (نمایشگر

تلویزیون CRT) به نام Braun Tube نیز مشهور است زیرا CRT توسط یک فیزیکدان آلمانی به نام کارل فردیناند براون اختراع شده است. فناوری CRT خیلی ساده است. این فناوری از تفنگ‌های الکترونی استفاده می‌کند که اشعه‌های الکترون‌ را در طول صفحه‌نمایش منتشر می‌کند. این الکترون‌ها با ماده فسفری یا تابنده واکنش نشان می‌دهد، صفحه‌نمایش را روشن می‌کند تا تصاویر ایجاد شود. با این حال، فناوری CRT معایبی هم داشت. برای پیشگیری از اعوجاج تصویر، دستگاه‌های تلویزیون CRT حجیم و سنگین بودند. علاوه بر اندازه نامطلوبشان، به چشم بینندگان فشار می‌آوردند و امواج الکترومغناطیس مضری را ساطع می‌کردند.

تلویزیون‌های LCD بهترین پنل نمایشگر صفحه‌تخت بودند که با تلویزیون دیواری پلاسما شهرت یافتند و چندی بعد LED وارد بازار شد تا بر کمبودهای LCD غلبه کند.

LCDها رایج‌ترین و گسترده‌ترین شکل نمایشگر بودند که تولید شدند و مورد استفاده قرار گرفتند. نمایشگرهای LCD برای ایجاد تصویر به کریستال‌های مایع بستگی دارند. این کریستال‌های مایع مشخصه عناصر مایع و جامد را دارد. کریستال‌ها بین دو بازتابنده و یک واحد نور پشت چیده می‌شوند. آنها با درجه‌های متفاوت می‌تابند و صاف می‌شوند و میزان نوری که عبور می‌کند را تغییر می‌دهند. این امر بستگی به جریان الکتریسیته اعمال‌شده دارد.

پنل‌های نمایشگر پلاسما یا PDP، که به عنوان تلویزیون‌های دیواری هم شناخته می‌شوند، از گازهای یونیزه که به صورت الکتریکی شارژ شده‌اند استفاده می‌کنند تا تصاویر را نشان دهند. داخل نمایشگر PDP، هزاران سلول گاز کوچک بین دو صفحه از جنس شیشه تعبیه شده است و الکترودها برق را منتشر می‌کنند تا این سلول‌های گاز کوچک نورانی شوند. از آنجا که PDP به بار الکتریکی نیاز دارند تا تصاویر را ایجاد کنند، انرژی و گرمای زیادی لازم دارند.

نمایشگرهای LCD و PDP عملکرد بسیار متفاوتی دارند. در وهله اول، هر دو فناوری مزایای بسیار قدرتمندی دارند و از نظر دیگر، PDP از نظر فروش بسیار آمار بالاتری دارند. با این حال، به مرور زمان، مشتریان LCD را به PDP ترجیح دادند زیرا LCDها ساختارهایی دارند که بیشتر برای بهبود و ارتقا مورد علاقه قرار می‌گیرند.

از زمانی که فناوری LCD به جریان فناوری پیوست به دلیل پیشرفته‌هایی که داشت تلویزیون‌های PDP را گوشه‌نشین کرد. شرکت LG Display فناوری IPS را نیز در آن گنجانده است. این فناوری زوایه دید وسیع و سرعت پاسخگویی سریع‌تری در انواع محصولات مانند مانیتور، لپ‌تاپ، تلویزیون و دستگاه‌های دیگر دارد. علاوه بر این، شرکت LG Display آغازگر عصر جدیدی در تلویزیون‌های صفحه‌بزرگ است. این شرکت نمایشگر 100 اینچ TFT-LCD را معرفی کرده است که بر اساس ضریب اصطکاک در سال 2006 غیرممکن به نظر می‌رسید.

فناوری LED تلویزیون‌های LCD را متحول کرد. LCDها از لامپ فلورسنت کاتود سرد (CCFL) به عنوان نوردهی پشت برای روشن کردن پنل استفاده می‌کنند. در نمایشگرهای LED، لامپ LED به جای CCFL استفاده می‌شود.

CCFLها که در LCD استفاده می‌شوند عالی هستند زیرا هزینه تولید آنها نسبتاً پایین است. با این حال، لامپ چرخه عمر کوتاهی دارد و انرژی بالایی مصرف می‌کنند. از طرف دیگر، صفحه‌نمایش با نوردهی پشت LED چرخه عمر طولانی‌تری دارد و این توانایی را دارد که صفحه‌نمایش را به صورت مداوم روشن نگه دارد.

سه نوع مختلف از فناوری نوردهی پشت LED وجود دارد: روش RGB، روش Edge-lit و روش Direct. روش RGB لایه‌های LED سبز و قرمز و آبی دارد که به صورت انتخابی فضاهای مناسب را روشن می‌کنند. روش Edge-lit در اطراف تلویزیون به سمت جلوی صفحه نور LED پشت دارد. از طرف دیگر، در روش Direct، LEDها به طور مستقیم زیر صفحه قرار دارند که در صورت لزوم خاموش و روشن می‌شوند.

شرکت LG Display روش RGB را پیشرفته کرده و لایه LED سفید را به بالای لایه‌های قرمز، سبز و آبی افزوده است. این فناوری WRGB پیشرفته حوزه رنگ و کنتراست رنگ برتری دارد. همچنین، WRGB در نمایش دادن تصاویر سفید انرژی کمتری مصرف می‌کند.

OLED؛ نهایت نمایشگر

تلویزیون OLED از همه نظر بهتر است. این تلویزیون از زاویه دید عالی برخوردار است زیرا OLEDها با ایجاد نور به طور مستقیم از خود پنل پرخوردارند و هیچ اعوجاجی در روشنایی رنگ ایجاد نمی‌کنند. علاوه بر این، OLEDها زمان پاسخگویی باورنکردنی دارند. یک صفحه‌نمایش OLED در کمتر از یک‌دهم میکروثانیه ریفرش یا تازه‌سازی می‌کند و به همین علت، تصاویر واضح و بدون مات‌شدگی ایجاد می‌کند. همچنین، تلویزیون OLED، در اثر مشاهده طولانی‌مدت، کمتر باعث خستگی چشم می‌شود.

افزون بر این، OLEDها توانایی خاموش یا روشن کردن هر پیکسل خاص را دارند. از همین رو، می‌توانند سیاهی و سفیدی واقعی ایجاد کنند و تصاویری باکیفیت بالا بازتولید کنند که از نظر جزییات بسیار غنی هستند.

شرکت تحقیقاتی بازار، Display Search، پیش‌بینی می‌کند که حجم بازار تلویزیون‌های OLED از 100 هزار دستگاه به یک میلیون دستگاه در سال آینده برسد و تا سال 2016 نیز به 2 میلیون و در سال 2014 نیز به 4 میلیون دستگاه افزایش پیدا کند.

علاوه  بر این، شرکت LG Display فناوری OLED منعطف و فرانما را ایجاد کرده است که این شرکت را بر آن می‌دارد تا زیرساخت‌ها را برای ایجاد فناوری نمایشگر OLED منعطف، فرانما و بزرگ فراهم کند. شرکت LG Display یکی از پیشگامان در بازار تلویزیون OLED است و برای به چنگ آوردن فناوری OLED آینده به سوی جلو در حال حرکت است.

این مقاله و مقاله پیشین، بررسی کلی بر تاریخچه ابتکار در نمایشگر تلویزیون از CRT به OLED بود. شرکت LG Display پیش‌بینی می‌کند که با محصولات آینده خود که به بازار عرضه می‌کند در بازار نمایشگر OLED فرمانروایی بازار را در دستانش می‌گیرد. LG Display با افزایش خطوط تولید جدید به افزایش تولید برای برآورده کردن نیاز بازار مجدانه در حال تلاش است. منتظر محصولات آتی نمایشگر OLED با فناوری‌های پیشرفته و متمایز از سوی LG Display باشید.


تاریخچه تلویزیون در ایران و جهان

 

 

 

 

 

 

تلویزیون ها که سال ها است خانه های سراسر جهان را به تسخیر خود در آورده اند از مدل های مکانیکی تا الکترونیکی، راه درازی را پیموده اند. در سال 1947 بود که این جعبه جادو راه خود را به خانه های هزاران آمریکایی باز کرد اما آغاز تاریخچه تلویزیون را باید در نزدیک به یک قرن پیش جستجو کرد.

تلویزیون های مکانیکی قرن بیستم

قبل از اینکه تلویزیون های الکتریکی از راه برسند، تلویزیون های مکانیکی در اوایل قرن بیستم عرضه شده بودند. نحوه کار آنها به این صورت بود که به صورت مکانیکی تصاویر را اسکن کرده و سپس به نمایشگر می فرستادند. با این حال در مقایسه با مدل های امروزی نحوه کارشان بسیار ابتدایی به نظر می رسید.

یکی از اولین تلویزیون های مکانیکی اولیه از دیسکی چرخنده با سوراخ هایی که به صورت مارپیچی در آن تعبیه شد بود تشکیل می شد. این دستگاه توسط دو مخترع جداگانه ساخته شد: «جان لوگی بِرد» در بریتانیا و «چارلز فرانسیس جِنکینز» در آن سوی دنیا در ایالات متحده. هر دو این دستگاه ها در اوایل دهه 1920 میلادی اختراع شده بودند.

تاریخچه تلویزیون

 

جان لوگی برد در حال کار با تلویزیون ساخت خود

اما پیش از این دو، «پائول گوتلیب نیپکو» مخترع آلمانی اولین تلویزیون مکانیکی را توسعه داده بود. تلویزیون نیپکو تصاویر از طریق سیم ها و با استفاده از یک دیسک فلزی چرخان ارسال می کرد و رزولوشنی 18 خطی داشت. البته نیپکو به جای تلویزیون، نام «تلسکوپ الکتریکی» را برایش انتخاب کرده بود.

در سال 1907 دو مخترع، «بوریس روزینگ» روسی و «آلن آرچیبالد کمپبل سویینتُن» یک لامپ کاتدی را با سیستم اسکن مکانیکی ترکیب کردند و سیستم تلویزیون کاملاً جدید را پدید آوردند. در نهایت تلاش های اولیه این دو، دنیا را به سمت ساخت اولین تلویزیون های الکتریکی در سال های بعد هدایت کرد.

تلویزیون های مکانیکی چگونه کار می کردند؟

تلویزیون های مکانیکی از دیسک های چرخان در هر دو سمت فرستنده و گیرنده بهره می بردند. دیسک ها دارای سوراخ هایی بودند که به صورت مارپیچ قرار گرفته بودند.

برای ارسال تصاویر با استفاده از این سیستم باید دوربین در فضای کاملاً تاریکی قرار می گرفت و در پشت دیسک هم از یک منبع نوری به شدت قوی استفاده می شد. دیسک با استفاده از یک موتور می چرخید و هر یک بار چرخش آن یک فریم تصویر تلویزیونی را شکل می داد.

تاریخچه تلویزیون

 

تلویزیون مکانیکی اولیه جان لوگی برد دارای 30 سوراخ بود و دیسک آن با سرعت 12.5 بار در هر ثانیه می چرخید. در جلوی دیسک هم لنزهایی برای متمرکز کردن نور روی سوژه تعبیه شده بود. هنگامی که نور به سوژه برخورد می کرد به سلول فوتوالکتریک بازتاب داده می شد که انرژی نوری را به پالس های الکتریکی تبدیل می کرد. این پالس ها به صورت امواج الکتریکی از طریق هوا به گیرنده ارسال می شد.

در سمت گیرنده یک دیسک چرخان با سرعت مشابه با دیسک فرستنده در حال چرخش بود. به این منظور باید موتورهای دیسک ها در دو طرف فرستنده و گیرنده با یکدیگر هماهنگ می شدند تا تصویر به درستی نمایش داده شود.

بخش گیرنده به یک دریافت کننده رادیویی مجهز شده بود که با دریافت امواج آنها را به یک لامپ نئونی قرار گرفته در پشت دیسک گیرنده ارسال می کرد. هنگامی که لامپ روشن می شد و شروع به پخش کردن نور بر اساس سیگنال دریافت شده می کرد، چرخش دیسک هم آغاز می شد. در نهایت در سمت گیرنده، نمایش تصویری که در سمت فرستنده در حال ثبت بود، ممکن می شد.

اختراع اولین تلویزیون های الکترونیکی
سازنده اولین تلویزیون الکترونیکی تا 14 سالگی در خانه ای بدون برق زندگی می کرد

اولین تلویزیون های الکترونیکی توسط مخترع 21 ساله، «فیلو تِیلور فارنسوورث» در 1927 ساخته شد. جالب اینکه فیلو در خانه ای زندگی می کرد که تا سن 14 سالگی او فاقد برق بود. از زمانی که در دبیرستان بود شروع به تفکر درباره سیستمی با امکان ثبت تصاویر متحرک کرد. او این گونه تصور کرده بود که تصاویر به کدهایی تبدیل شوند و پس از آن از طریق امواج رادیویی به دستگاه های دیگر ارسال شود. البته 16 سال پیش از اینکه فارنسوورث موفق شود، بوریس روزینگ، مخترع روسی آزمایش های ابتدایی برای ارسال تصاویر را انجام داده بود.

تاریخچه تلویزیون

ایده های فارنسوورث کیلومترها با آنچه از تلویزیون های مکانیکی تا آن زمان مطرح شده بود، فاصله داشت. سیستم ارائه شده توسط او تصاویر متحرک را با استفاده از پرتوی از الکترون ها ثبت می کرد و اساساً می توان این سیستم را مشابه با یک دوربین اولیه در نظر گرفت.

اولین تصاویری که به تلویزیون ها ارسال شد یک خط ساده بود. بعدها فارنسوورث یک علامت دلار  را با استفاده از تلویزیون خود ارسال کرد. با این حال هنوز تا سقوط تلویزیون های مکانیکی سال ها فاصله بود. در بین سال های 1926 تا 1931 مخترعان تلویزیون های مکانیکی ساخته های خود را بهبود داده و آزمایش کردند البته ایده های آنها در مقابل تلویزیون های الکتریکی محکوم به فنا بود. بعدها در سال 1934 هم تمامی تلویزیون های مکانیکی با مدل های پیشرفته تر الکترونیکی جایگزین شدند.

تاریخچه تلویزیون

 

در سال های اولیه تمامی تلویزیون ها تصاویر را سیاه و سفید پخش می کردند. ایده تلویزیون های رنگی اما برای اولین بار در سال 1904 مطرح شده بود با این حال دهه ها طول کشید تا روانه بازار شوند.

نحوه کارکرد تلویزین های الکترونیکی CRT

دلایل قانع کننده ای وجود داشت که موجب توقف استفاده از تلویزیون های مکانیکی شد. تلویزیون های الکترونیکی بر تکنولوژی لامپ پرتوی کاتُدی (CRT) در کنار 2 یا تعداد بیشتری آنُد مبتنی بودند. آند ترمینال های مثبت را تشکیل می دادند در حالی که کاتد ها ترمینال های منفی بودند.

لامپ پرتو کاتدی شامل محفظه ای شیشه ای، سر کاتدی و انتهای فسفری است. به واسطه جریان الکتریکی و با سر کاتدی سمت دیگر صفحه فسفری (بخش آند و سمت نمایشگر تلویزیون) بمباران الکترونی می شود و فسفر در برخورد الکترون تغییر رنگ می دهد. به این ترتیب پیکسل ها تصاویر رنگی را نمایش می دهند.

تاریخچه تلویزیون

 

لامپ پرتو کاتدی

برای اینکه پرتاب های الکترون ها کنترل شود از دو سیم پیچ استفاده می شود. هر دو این سیم پیچ ها با نیروی مغناطیسی پرتوهای الکترونی را به بخش های مورد نظر در نمایشگر می فرستند. یکی از این سیم پیچ ها برای پرتاب الکترون ها در جهت های بالا و پایین به کار می رود و دیگری برای پرتاب در جهات چپ و راست کاربرد دارد.

آغاز عصر برنامه های تلویزیونی

RCA شرکتی که در زمینه های مرتبط با رادیو در ایالات متحده فعالیت می کرد 50 میلیون دلار در زمینه توسعه تلویزیون های الکترونیکی سرمایه گذاری کرد. در اولین قدم ها، «دیوید سارنوف» مهندسی روسی به نام «ولادیمیر زورکین» به استخدام این شرکت در آمد. در 1939 شرکت RCA مراسم افتتاحیه نمایشگاه بین المللی نیویورک را از طریق تلویزیون پخش کرد. در این رویداد برای اولین بار یک رئیس جمهور (فرانکلین دلانو روزولت) در تلویزیون سخنرانی کرد.

در همان سال RCA هزینه استفاده از پتنت های فارنسوورث در ارتباط با تلویزیون را پرداخت کرد. پس از آن، شرکت شروع به فروش تلویزیون های خود با تیوپ های نمایشگری در ابعاد 12.7 در 25.4 سانتی متر کرد.

تاریخچه تلویزیون

اولین برنامه های تلویزیونی البته بسیاری ابتدایی به نظر می رسیدند. بازی های بیسبال پخش شده از تلویزیون تنها با یک دوربین ضبط می شد. علاوه بر این بازیگران فیلم ها باید گرمای چراغ های پر نور صحنه ها را تحمل می کردند و به دلیل محدودیت ها، گریم هایی با رنگ سبز و رژ لب های سیاه روی آنها اعمال می شد، چرا که دوربین ها با رنگ های سفید مشکل داشتند.

آغاز عصر تلویزیون های رنگی

در حالی که تکنولوژی تلویزیون های رنگی از دهه 40 میلادی در دسترس بود اما به دلیل مشکلات ناشی از جنگ جهانی دوم فرصت توسعه محصول فراهم نشد. دلیل این موضوع را باید در کمبود مواد اولیه و نیاز به آلیاژهای متنوع در جنگ جستجو کرد. علاوه بر این کارخانه های متعددی در سراسر جهان درگیر ساخت سلاح بودند. از سال 1953 بود که تلویزیون های رنگی از راه رسیدند.

تاریخچه تلویزیون

اولین برنامه رنگی در 1954 از شبکه NBC پخش شد. با این حال به دلیل قیمت بالای این تلویزیون ها و کمبود برنامه های رنگی به دلیل هزینه تولید بالا، تا سال 1965 عرضه گسترده این محصول به بازار رخ نداد. در این سال شبکه های مهم با هم به توافق کردند که از آن به بعد نیمی از برنامه هایشان را رنگی پخش کنند. یک سال پس از آن اولین شبکه تمام رنگی آغاز به کار کرد و در 1972 تمامی شبکه های آمریکایی برنامه های خود را به صورت رنگی پخش کردند.

اولین ایستگاه تلویزیونی در آمریکا

اولین ایستگاه تلویزیون آمریکا در اواخر دهه 1920 و اوایل 1930 میلادی آغاز به کار کردند. اولین ایستگاه تلویزیون مکانیکی که W3XK نامیده می شد توسط جان لوگی برد از مخترعین سیستم تلویزیون مکانیکی ساخته شد. این ایستگاه اولین پخش خود را در 2 جولای سال 1928 آعاز کرد.

اولین تلویزیون در ایران

در دهه 30 هجری شمسی بود که زمزمه های تأسیس ایستگاه تلویزیون در ایران شنیده شد. «حبیب الله ثابت پاسال» پیشنهاد تأسیس را داد و در سال 1337 مجلس شورای ملی اجازه ایجاد فرستنده تلویزیونی تحت پوشش وزارت پست و تلگراف و تلفن در تهران را  صادر کرد.

بر اساس گزارش همشهری آنلاین اولین برنامه تلویزیونی در ساعت 5 بعد از ظهر جمعه یازدهم مهر ماه سال 1337 پخش شد. این فرستنده «تلویزیون ایران» نام داشت و در شروع کار هر ورز ساعت 6 بعد از ظهر تا 10 شب به پخش برنامه می پرداخت. تلویزیون ایران به صورت خصوصی اداره می شد و درآمدهای خود را از آگهی‌های تجاری و تبلیغاتی کسب می کرد. گفته شده که تنها یک سال پس از تأسیس، تعداد گیرنده ها به بیش از 30 هزار عدد رسید. بر اساس گزارش باشگاه خبرنگاران جوان در دهمین سال فعالیت تلویزیون در ایران تنها 7.8 درصد از جمعیت کشور تحت پوشش تلویزیونی قرار داشتند و این میزان معادل با 22 درصد جامعه شهری کشور بود.

در سال 1340 فرستنده دیگری در آبادان و یک فرستنده تقویتی در اهواز نصب شد. به مرور حکومت وقت در تأسیس یک شبکه تلویزیونی جدی تر شد و در سال 1343 قرار بر این شد که یک گروه فرانسوی بررسی و طراحی یک مرکز تلویزیونی را بررسی کند. در نهایت پخش برنامه های «تلویزیون ملی ایران» به صورت آزمایشی در سال 1345 آغاز شد. در 17 مرداد 1347 اولین مرکز تلویزیون ملی در شهرستان در ارومیه افتتاح شد و مدتی پس از آن مرکز بندرعباس آغاز به کار کرد. پس از انقلاب، نام تلویزیون ملی ایران به «سیمای جمهوری اسلامی ایران» تغییر کرد و در قالب دو شبکه کار خود را ادامه داد.

تاریخچه تلویزیون

 

می توان گفت در زمانی که در اواخر دهه 30 شمسی (اواخر دهه 1950 میلادی) تلویزیون به ایران راه یافت در بیشتر کشورهای آسیایی هنوز خبری از تلویزیون نبود. این دوران کمی بعد از دوران طلایی تلویزیون در سال های 1953 تا 1955 بود؛ دورانی که در ایالات متحده برنامه های تلویزیونی به مرور در حال فاصله گرفتن از فرمت رادیویی بودند.

از خاطره انگیز ترین برنامه هایی که در گذشته از تلویزیون در ایران پخش شده می توان به پخش مستقیم سفر سرنشینان آپولو 11 به ماه در سال 1348 هجری شمسی اشاره کرد. مسابقات مشت زنی محمد علی کلی هم از برنامه هایی بود که در گذشته ایرانیان را به پای تلویزیون ها می کشاند. حادثه 11 سپتامبر سال 2001 هم اتفاق دیگری بود که به طور گسترده از طریق تلویزیون در سراسر جهان مشاهده شد.

فناوری های جدید تکمیل کننده تلویزیون

در دهه 1980 میلادی بود که ضبط کننده های نواری ویدیویی به طور گسترده روانه بازار شدند که ضبط و مشاهده برنامه ها تلویزیونی را در دسترس عموم قرار دادند. اما مهمترین مزیت دستگاه ها امکان اجاره و مشاهده فیلم ها در منزل بود. بازی های ویدیویی هم در همین دهه به ویژه در بین جوانان رواج پیدا کرد. در همین دهه با پیشرفت فناوری های شبکه های کابلی و از راه رسیدن شبکه های ماهواره ای بیننده های شبکه ها در سطح بین المللی به شدت افزایش یافت. با این حال به مرور با افزایش تعداد شبکه های تلویزیونی در سطح جهان، بیننده های شبکه ها با ریزش شدیدی روبرو شد.

در ادمه در سال 2000 دیسک های DVD معرفی شدند و تنها 4 سال بعد فروش آنها از نوارهای ویدیوی VHS فراتر رفت. در 2004 تلویزیون های صفحه تخت و تلویزیون هایی با کیفیت HD معرفی شدند و تنها یک سال بعد به گزینه هایی به صرفه در مقابل تلویزیون های قدیمی با صفحه های محدب بدل شدند.

سونی در سال 2006 سونی دیسک های بلو-ری را معرفی کرد که امکان ثبت اطلاعات تا 27 گیگابایت روی دیسک های یک لایه را فراهم می کرد و البته ابعاد آن هم مشابه با دیسک های قدیمی DVD بود. تقریباً همزمان با نمایش فیلم سه بعدی آواتار، تلویزیون های 3 بعدی بازار را تحت سلطه خود در آوردند و البته به زودی با افت فروش مواجه شدند. در ادامه تلویزیون های با رزولوشن 4K از راه رسیدند و اکنون در تلاش برای به دست گرفتن سلطه بازار هستند. در ماه های اخیر تلویزیون های 8K متعددی معرفی شده اند و به نظر می رسد در سال های آینده جریان بازار جعبه های جادویی را به نفع خود تغییر دهند.